معماری چیست ؟

قابل توجه ترین ویژگی های سبک یونانی ستون ها هستند. ستون های یونانی چه مجسمه و چه نقاشی شده، حداقل در چهار گوشه سازه قرار دارند. ممکن است ستون های زیادی در سرتاسر فضای باز وجود داشته باشد یا مجسمه های سنگی کنده کاری شده در جلو/پشت سازه به جای تکیه گاه برای تزئین استفاده می شود. تاریخ معماری یونان به  700 – 323 قبل از میلاد بازمیگردد. جهت آشنایی با این سبک می توانید آکروپولیس یونان را مشاهده نمایید.

معماری رومی طراحی یونانی را با قوس ها به سطح بالاتری می برد. در اصل، طاق های رومی برای حمایت از سقف های گنبدی شکل و به عنوان تزئین بین ستون های سنتی استفاده می شد. طاق رومی به دلیل منحصر به‌ فرد بودن و توانایی پراکندگی وزن به یک ویژگی بارز در معماری و طراحی ساختمان تبدیل شد. زمان معماری رومی به 44 قبل از میلاد – 476 پس از میلاد بازمیگردد و معماری پانتئون از این سبک می باشد.

سبک معماری بیزانسی گنبدهایی را با طاق نما در ساختمان گنجانده است. با یک مرکز گنبدی بزرگ و سالن‌هایی با اتاق‌هایی که در جهت‌های مختلف منتهی می‌شوند، پنجره‌ها و درها تأثیر قوس‌های رومی را نشان می‌دهند. زمان 527-565 پس از میلاد موزه فتحیه است.

معماری رومی در اروپای قرون وسطی شروع شد و از اتاق های نیم دایره ای با سقف های مخروطی شکل تشکیل شده است. طاق‌های نیم دایره‌ای بر روی درها امکان طراحی گرد اتاق‌ها و پنجره‌ها را فراهم می‌آورد که به طور سنتی دوره رومی را یادآوری می‌کنند.زمان معماری رومی 800 تا 1200 میلادی می باشد و صومعه تثلیث مقدس از این نمونه است.

این سبک بین سبک معماری رومانسک و رنسانس است و زمان آن به 1100 – 1450 پس از میلاد برمی‌گردد. تأثیرات هر دو سبک معماری در این دوره انتقالی قابل مشاهده است.
اتاق های بزرگ با طاق مایلی که به دیوار ساختمانی تکیه کرده و آن را نگه میدارد، در این سبک قابل تشخیص هستند. با این حال، تفاوت اصلی در پنجره های شیشه ای رنگارنگ و طاق های دنده ای است که از آن اتاق های باورنکردنی پشتیبانی می کنند. کلیسای وست مینستر با استفاده از این سبک طراحی شده است.

ویژگی های مهم دوره رنسانس ممکن است به دلیل ماهیت احیای ساختمان های یونان و روم باستان آشنا به نظر برسد. این سبک‌ها با گنبدها، ستون‌ها و طاق‌های کلاسیک ترکیب شده‌اند که منشأ گذشته آنها را منعکس می‌کند. زمان آن به 1400 تا 1600 میلادی بازمیگردد که معماری توسکانی نیز از این سبک است.

 معماری باروک یک سبک بسیار مجلل از ساختمان، طراحی و هنر است که در قرن هفدهم از ایتالیا سرچشمه گرفت و به بقیه اروپا گسترش یافت و در نهایت، به ایالات متحده رسید. این سبک با فرم های بسیار دقیق، سنگ مرمر، دکوراسیون در مقیاس بزرگ، و رنگ های روشن مشخص می شود. رنگ های روشن سبک باروک به معنای نشان دادن شکوه کلیسای کاتولیک رومی بوده است. زمان این سبک معماری 1600 – 1830 میلادی می باشد و کاخ ورسای نمونه همین سبک است.

معماری نئوکلاسیک با عظمت مقیاس، سادگی فرم‌های هندسی، جزئیات یونانی به‌ ویژه دوریک یا رومی، استفاده چشمگیر از ستون‌ها، و ترجیح دیوارهای خالی مشخص می‌شود. زمان نئو کلاسیک 1730-1925 میلادی است که کاخ کنگره آمریکا نیز از سبک نئوکلاسیک است.

سبک‌ها طراحی سازه اغلب شامل تفاسیر و احیای التقاطی سبک‌های تاریخی بودند. انتخاب نام معماری ویکتوریایی نیز نشان‌ دهنده رسم بریتانیا و فرانسه در نام‌گذاری سبک‌های معماری برای یک پادشاه حاکم است. در این طرح نام‌گذاری و طبقه‌بندی، از معماری گرجستان و بعداً معماری سلطنتی پیروی کرد و معماری ادواردیایی نیز جانشین آن شد؛ که زمان این سبک مربوط به 1837-1901 میلادی است. از نمونه های این سبک کاخ وست مینستر با بیگ بن لندن است.

آرت نوو یک سبک بین المللی در معماری و طراحی بود که در اواخر قرن نوزدهم پدیدار شد. این سبک  با “خطوط شیاردار و شکل های ارگانیک روان بر اساس فرم های گیاهی” مشخص می شود و بیشتر بین سال های 1890-1910 در اروپا و ایالات متحده شکوفا شد. کازابالیو یکی از نمونه های آرت نوو است.

معماری آرت دکو نشان دهنده سبکی از ساختمان است که شیک است، اما مینیمال نیست. معماران آن زمان در رویکرد خود به طراحی مبتکر بودند. آنها به دنبال ایجاد ساختارهایی بودند که تازه، مدرن و بر خلاف سبک های احیاگر قبلی باشد. ساختمان های آرت دکو غیرقابل انکار هستند و دوره ای را نشان می دهند که در مرکز عصر ماشین قرار داشت. زمان این سبک زمان 1925 – 1937 میلادی است. از نمونه های سبک آرت دکو ساختمان کرایسلر است.

معماری مدرن یا مدرنیستی، یک جنبش معماری یا سبک است که مبتنی بر فناوری های جدید و نوآورانه ساخت و ساز، به ویژه استفاده از شیشه، فولاد و بتن  می‌باشد. زمان این سبک از 1900 پس از میلاد تاکنون است و خانه اپرا سیدنی نیز ساخته شده با همین سبک می باشد.